iT'S SePTeMBeR!

INdeed! it is September, my birth month! My birthday wishes goes out to my family especially to my baby Shosho who is making my life complete and to my husband who is loving and caring :)

web hosting solution

I can’t imagine life without internet. Internet has been an essential means of every aspect in life. Most of all, it has been a channel for communication and for money-making. Indeed, internet has contributed much in easy information dissemination and it is actually a source of income.
Internet is created through millions of websites, whether personal or business purposes. Websites run though a webhosting. Website hosting is likened to an engine that makes the whole website work. Be aware, however, of some hostings that are not reliable. It always pays to understand different web hosting types and check which one is suitable and reliable for your dream website.

Shining Angel in the Dark

You did not ask for it, yet you came.
Created with love and now forming into flesh.
Each beat of your heart gives an unexplainable happiness.
Each move you make fills the emptiness inside your mom’s heart.

You are of no fault at all.
You are pure and spotless in flesh, soul, and in spirit.
You are innocent.
You are blameless yet you are suffering the burden.

Each pain you suffer is unjustifiable.
It is beyond reason and unforgiveable.
As you wait for your time to see the world;
Awaits judgment also for your bearer’s fate.

The future holds no certainty,
Will it be for good is a question.
But, hope that shines from God is unending,
And faith in Him fails no one who believes.

My dear angel, you are in unfairly in the dark as your mom is,
But, hold on tight please for your mom’s sake.
You are your mom’s hope and life,
And this fight is worthless without you.

Someday, you will surely shine,
You will be an angel to those who have none.
You will be an inspiration to people around you,
And, will fill the emptiness of your love ones that will last forever.

Gold

Gold may be considered as a mineral which does not fade. Hence, it's value continuous on soaring up. With the increasing value of gold, isn't it wise to invest in gold? However, make sure that you invest in the right use of gold rather than merely owning it for the purpose of keeping it. Investing it in gold IRA is highly recommended. IRA gold are protected because it has become a legal investment.
Gold 401k is another option. 401k gold are protected the same way as gold IRA. Gold IRA transfer is easy. Just surf on the website and undertand their terms and conditions. Forms are also viewable to let you undertand in depth these alternatives in investing gold.

online casino

Casino has ever since become an addition to some. For some, it is a pleasure that eases their stresses in life while others see it as a treasure box especially when they are getting luckier every time they play. But for most people, casino has become their outlet for pressures and aches in life. Now, casino can be played within your comfort zones. Though online casino, you can surely enjoy playing casino anytime you want.
If you have doubts with casino online, it is best to go over online casino reviews. There are testimonies of people with your same interest. They perfectly give you insight about best online casinos. So, instead of going to casinos’ try online casino, now!

Safe and Secure Lockers

Locker is meant for safety and security. In every school, there are school lockers. Gym lockers are also made available for athletes. Through time, almost all establishments have lockers for the employees, not only to contain their things but also to ensure safety of such properties. Lockers have, indeed, become helpful.
Since lockers are meant for safety and security, such should be in a good quality. Wood lockers are also good as they are light and cozy. But, for some who are looking for lockers for sale, checking this site will help you find the best lockers.

Right Business to Start With

Internet has inevitably become an essential part of this life. Without internet, life seems so boring. With the innovation of internet, founding website has become a necessity for every business or organization and even for private individuals. Websites have helped this age cope up with communication gap. Behind a successful websites is a tool, called web hosting.
Millions have also found treasure by web hosting. So far, it is an in demand business when it comes to internet. To reiterate, a website cannot run without a webhost. A managed hosting can bring a promising success in whatever internet-based endeavor that an individual may be connected with. With the security concerns, colocation is the answer. Security in the websites has been alarming and by collation, this can be prevented. So, for a promising business, try webhosting.

Heroes Have Time

At one point in our lives, we witness or even suffer injustice and oppression. During those moments, we dream of becoming a superhero to avenge our pains against our oppressors. We wanted to shout for justice despite its impossibility. What we say usually inflicts hatred and fear; hatred towards those who oppress and abuse and fear of not gaining justice.
The worst thing maybe is to lose hope and lose faith. Despite your willingness to fight, your spirit may be dismayed by many aspects. Sometimes, you wanted to scream out your hate but your voice seems to be lost and never be heard. Sometimes, you may choose to be blind despite the clear view of the injustices and abuses that oppressors commit in front of your naked eyes. Sometimes, you want to stand, raise your arms with a weapon and fight with all your strength but your feet just could not move. At that point, your heart may be clouded with burning spirit to fight. But, you just can’t.
Being a superhero may have crossed your mind a thousand times. But, you just can’t be for they are just an imagination that never had been real. At that point of failed attempts, you may have lost hope and entrust totally your life into the hands of those who softly weaken you and taking everything what you have and what you deserve. Righteous, fairness, hope, equality, and justice may have been words that no longer exist for they mean nothing at all.
As for me, I have once suffered oppression but I survived. But, the hardest part is to be a witness of the injustices and abusive conducts of those in power. Their money has become their mightiest weapon that their wealth is not even enough for they continue to forcibly take what a poor man has. What is left to him is his dignity, yet they still taking it by force. They are merciless mugger. They speak of fairness, reasonable and justice yet they don’t know what these words mean.
I hear their cries and complaints. I see their patience and sacrifices. I can feel their pain. But, I am not a hero to save them. I am disturbed by their scream and hunted by their twinge but I am not powerful to pull them from their prison. I am not that strong to stand and fight. I only have the heart to empathize and lips to say a PRAYER.
I may have watch superheroes but I don’t believe of their existence. But, I believe that each of us is a hero in our own ways. Each has a heroic heart. Only that, we do not need to be geared up with valuable uniforms and weapons to be one.
In my dream, I heard them cry again. Despite my willingness to speak for them, my lips are zipped and my hands are tied. I feel weak and weary and their pain is making me numb. Behind my mind is a voice telling me that even superheroes have time. “This isn’t the right time. Everything will fall into its place. Justice will definitely shine against oppression. Like a plant when planted, it begins as a seed that needed to be cared for to grow up as a beautiful plant. Everything needs time and patience. Even superheroes train and sacrifice to be strong and intelligent for a strenuous battle. Patience molds wisdom and sacrifice develops strength. Listen, even heroes have their time…”

hUntEd And cOnfUsEd

Out of boredom and unavailability of internet connection, I was forced to play Chess Titans. Surprisingly, I won by checkmate against the computer. And, out of my happiness, I missed the guy who I usually play with. Yeah, he patiently taught me how to play chess despite my stubbornness and astuteness.
Behind my smile, was the memory of those times playing chess with him even until dawn. With my eagerness to win over him, I was even cunning and tricky but to no avail. He was really smart. His moves were intelligently planned and he was able to foresee my next moves. With his ability in chess, I learned to make my own strategies also. He inspired me to persevere in winning one game. By his attention and patient, it was more than once that I won over him.
While playing, memories we spent together kept on hunting me. I almost imagined that I am battling with him during my second game. Memories of the past kept on rewinding that made me bedazzled and insensible for a while. I remembered his smile, his voice, his promises and his plans for his life and for our future. I heard his sweet and comforting words and felt his sincere and passionate hug. I felt and saw him in his sincerest affection instantaneously. I remembered the happy moments we shared and struggle in life that we both battled with. His face flashed clearly. And, I instantly missed him.
I felt a twinged deep inside my heart that triggered tears in my eyes. How was I able to betray such a very kind and sincere person? What kind of person am I, who has turned down the guy who loved me with all his heart? Then, suddenly the feeling of guilt was changed with confusion and what ifs. What if I choose to stay? For sure, I won’t be crying for there is no reason to cry at all. What if we’re still together? Maybe, we have started realizing our dreams or maybe I’m back to school and he’s still behind supporting me. What if I didn’t hurt him? Maybe I can still fell the cold steel of being behind bars but at least I will be free from doubts and uncertainties with my relationship for I know that I am his only one.
For that very moment, I contemplated. However, I ended up confused. I am happy but full of uncertainties. I am sad for I have hurt someone but I found it as my only escape for it is what life is and it is a reality that I have to bear. I don’t want to hurt but don’t’ want to compromise my happiness. Now, I am still hunted by the mistakes I’ve done and happy moments I had before and confused by the decisions and steps I have made. After I’ve shed tears, I found myself wishing. I wish I could turn back the time and gave myself hundred times to think before I made the great move in my life. But such wish is beyond possible for things can’t be changed. Sadly, I am still confused by the uncertainties and by my indecisions and hunted by the happy memories of the past. At this very point in my life, I demand understanding rather than criticism and revenge.

SONA ni Pangulong Ninoy Aquino

Speaker Feliciano Belmonte; Senate President Juan Ponce Enrile; Vice President Jejomar Binay; Chief Justice Renato Corona; Former Presidents Fidel Valdez Ramos and Joseph Ejercito Estrada; members of the House of Representatives and the Senate; distinguished members of the diplomatic corps; my fellow workers in government;

Mga minamahal kong kababayan:

Sa bawat sandali po ng pamamahala ay nahaharap tayo sa isang sangandaan.
Sa isang banda po ay ang pagpili para sa ikabubuti ng taumbayan. Ang pagtanaw sa interes ng nakakarami; ang pagkapit sa prinsipyo; at ang pagiging tapat sa sinumpaan nating tungkulin bilang lingkod-bayan. Ito po ang tuwid na daan.
Sa kabilang banda ay ang pag-una sa pansariling interes. Ang pagpapaalipin sa pulitikal na konsiderasyon, at pagsasakripisyo ng kapakanan ng taumbayan. Ito po ang baluktot na daan.

Matagal pong naligaw ang pamahalaan sa daang baluktot. Araw-araw po, lalong lumilinaw sa akin ang lawak ng problemang ating namana. Damang-dama ko ang bigat ng aking responsibilidad.
Sa unang tatlong linggo ng aming panunungkulan, marami po kaming natuklasan. Nais ko pong ipahayag sa inyo ang iilan lamang sa mga namana nating suliranin at ang ginagawa naming hakbang para lutasin ang mga ito.

Sulyap lamang po ito; hindi pa ito ang lahat ng problemang haharapin natin. Inilihim at sadyang iniligaw ang sambayanan sa totoong kalagayan ng ating bansa.

Sa unang anim na buwan ng taon, mas malaki ang ginastos ng gobyerno kaysa sa pumasok na kita. Lalong lumaki ang deficit natin, na umakyat na sa 196.7 billion pesos. Sa target na kuleksyon, kinapos tayo ng 23.8 billion pesos; ang tinataya namang gastos, nalagpasan natin ng 45.1 billion pesos.
Ang budget po sa 2010 ay 1.54 trillion pesos.
Nasa isandaang bilyong piso o anim at kalahating porsyento na lang ng kabuuan ang malaya nating magagamit para sa nalalabing anim na buwan ng taong ito.
Halos isang porsyento na lang po ng kabuuang budget ang natitira para sa bawat buwan.
Saan naman po dinala ang pera?

Naglaan ng dalawang bilyong piso na Calamity Fund bilang paghahanda para sa mga kalamidad na hindi pa nangyayari. Napakaliit na nga po ng pondong ito, ngunit kapapasok pa lang natin sa panahon ng baha at bagyo, 1.4 billion pesos o sitenta porsyento na ang nagastos.

Sa kabuuan ng 108 million pesos para sa lalawigan ng Pampanga, 105 million pesos nito ay napunta sa iisang distrito lamang.

Samantala, ang lalawigan ng Pangasinan na sinalanta ng Pepeng ay nakatanggap ng limang milyong piso lamang para sa pinsalang idinulot ng bagyong Cosme, na nangyari noong 2008 pa.

Ibinigay po ang pondo ng Pampanga sa buwan ng eleksyon, pitong buwan pagkatapos ng Ondoy at Pepeng. Paano kung bumagyo bukas? Inubos na ang pondo nito para sa bagyong nangyari noong isang taon pa. Pagbabayaran ng kinabukasan ang kasakiman ng nakaraan.
Ganyan din po ang nangyari sa pondo ng MWSS. Kamakailan lamang, pumipila ang mga tao para lang makakuha ng tubig. Sa kabila nito, minabuti pa ng liderato ng MWSS na magbigay ng gantimpala sa sarili kahit hindi pa nababayaran ang pensyon ng mga retiradong empleyado.

Noong 2009, ang buong payroll ng MWSS ay 51.4 million pesos. Pero hindi lang naman po ito ang sahod nila; may mga additional allowances at benefits pa sila na aabot sa 160.1 million pesos. Sa madaling sabi, nakatanggap sila ng 211.5 million pesos noong nakaraang taon. Beinte-kuwatro porsyento lang nito ang normal na sahod, at sitenta'y sais porsyento ang dagdag.

Ang karaniwang manggagawa hanggang 13th month pay plus cash gift lang ang nakukuha. Sa MWSS, aabot sa katumbas ng mahigit sa tatlumpung buwan ang sahod kasama na ang lahat ng mga bonuses at allowances na nakuha nila.
Mas matindi po ang natuklasan natin sa pasahod ng kanilang Board of Trustees. Tingnan po natin ang mga allowances na tinatanggap nila:

Umupo ka lang sa Board of Trustees at Board Committee meeting, katorse mil na. Aabot ng nobenta'y otso mil ito kada buwan. May grocery incentive pa sila na otsenta mil kada taon.

Hindi lang iyon: may mid-year bonus, productivity bonus, anniversary bonus, year-end bonus, at Financial Assistance. May Christmas bonus na, may Additional Christmas Package pa. Kada isa sa mga ito, nobenta'y otso mil.

Sa suma total po, aabot ang lahat ng dalawa't kalahating milyong piso kada taon sa bawat miyembro ng Board maliban sa pakotse, technical assistance, at pautang. Uulitin ko po. Lahat ng ito ay ibinibigay nila sa kanilang mga sarili habang hindi pa nababayaran ang mga pensyon ng kanilang mga retirees.

Pati po ang La Mesa Watershed ay hindi nila pinatawad. Para magkaroon ng tamang supply ng tubig, kailangang alagaan ang mga watershed. Sa watershed, puno ang kailangan. Pati po iyon na dapat puno ang nakatayo, tinayuan nila ng bahay para sa matataas na opisyal ng MWSS.

Hindi naman sila agad maaalis sa puwesto dahil kabilang sila sa mga Midnight Appointees ni dating Pangulong Arroyo. Iniimbestigahan na natin ang lahat nang ito. Kung mayroon pa silang kahit kaunting hiya na natitira - sana kusa na lang silang magbitiw sa puwesto.

Pag-usapan naman po natin ang pondo para sa imprastruktura. Tumukoy ang DPWH ng dalawandaan apatnapu't anim na priority safety projects na popondohan ng Motor Vehicle Users Charge. Mangangailangan po ito ng budget na 425 million pesos.
Ang pinondohan po, dalawampu't walong proyekto lang. Kinalimutan po ang dalawandaan at labing walong proyekto at pinalitan ng pitumpung proyekto na wala naman sa plano. Ang hininging 425 million pesos, naging 480 million pesos pa, lumaki lalo dahil sa mga proyektong sa piling-piling mga benepisyaryo lang napunta.
Mga proyekto po itong walang saysay, hindi pinag-aralan at hindi pinaghandaan, kaya parang kabuteng sumusulpot.

Tapos na po ang panahon para dito. Sa administrasyon po natin, walang kota-kota, walang tongpats, ang pera ng taumbayan ay gagastusin para sa taumbayan lamang.
NEGOTIATED CONTRACTS
Meron pa po tayong natuklasan. Limang araw bago matapos ang termino ng nakaraang administrasyon, nagpautos silang maglabas ng 3.5 billion pesos para sa rehabilitasyon ng mga nasalanta nina Ondoy at Pepeng.

Walumpu't anim na proyekto ang paglalaanan dapat nito na hindi na sana idadaan sa public bidding. Labingsiyam sa mga ito na nagkakahalaga ng 981 million pesos ang muntik nang makalusot. Hindi pa nailalabas ang Special Allotment Release Order ay pirmado na ang mga kontrata.

Buti na lang po ay natuklasan at pinigilan ito ni Secretary Rogelio Singson ng DPWH. Ngayon po ay dadaan na ang kabuuan ng 3.5 billion pesos sa tapat na bidding, at magagamit na ang pondo na ito sa pagbibigay ng lingap sa mga nawalan ng tahanan dahil kina Ondoy at Pepeng.

Pag-usapan naman natin ang nangyari sa NAPOCOR. Noong 2001 hanggang 2004, pinilit ng gobyerno ang NAPOCOR na magbenta ng kuryente nang palugi para hindi tumaas ang presyo. Tila ang dahilan: pinaghahandaan na nila ang eleksyon.
Dahil dito, noong 2004, sumagad ang pagkakabaon sa utang ng NAPOCOR. Napilitan ang pambansang gobyerno na sagutin ang dalawandaang bilyong pisong utang nito.
Ang inakala ng taumbayan na natipid nila sa kuryente ay binabayaran din natin mula sa kaban ng bayan. May gastos na tayo sa kuryente, binabayaran pa natin ang dagdag na pagkakautang ng gobyerno.

Kung naging matino ang pag-utang, sana'y nadagdagan ang ating kasiguruhan sa supply ng kuryente. Pero ang desisyon ay ibinatay sa maling pulitika, at hindi sa pangangailangan ng taumbayan. Ang taumbayan, matapos pinagsakripisyo ay lalo pang pinahirapan.

Ganito rin po ang nangyari sa MRT. Sinubukan na namang bilhin ang ating pagmamahal. Pinilit ang operator na panatilihing mababa ang pamasahe.
Hindi tuloy nagampanan ang garantiyang ibinigay sa operator na mababawi nila ang kanilang puhunan. Dahil dito, inutusan ang Landbank at Development Bank of the Philippines na bilhin ang MRT.

Ang pera ng taumbayan, ipinagpalit sa isang naluluging operasyon.

Dumako naman po tayo sa pondo ng NFA.
Noong 2004: 117,000 metric tons ang pagkukulang ng supply ng Pilipinas. Ang binili nila, 900,000 metric tons. Kahit ulitin mo pa ng mahigit pitong beses ang pagkukulang, sobra pa rin ang binili nila.

Noong 2007: 589,000 metric tons ang pagkukulang ng supply sa Pilipinas. Ang binili nila, 1.827 million metric tons. Kahit ulitin mo pa ng mahigit tatlong beses ang pagkukulang, sobra na naman ang binili nila.

Ang masakit nito, dahil sobra-sobra ang binibili nila taun-taon, nabubulok lang pala sa mga kamalig ang bigas, kagaya ng nangyari noong 2008.
Hindi po ba krimen ito, na hinahayaan nilang mabulok ang bigas, sa kabila ng apat na milyong Pilipinong hindi kumakain ng tatlong beses sa isang araw?
Ang resulta nito, umabot na sa 171.6 billion pesos ang utang ng NFA noong Mayo ng taong ito.

Ang tinapon na ito, halos puwede na sanang pondohan ang mga sumusunod:
Ang budget ng buong Hudikatura, na 12.7 billion pesos sa taong ito.
Ang Conditional Cash Transfers para sa susunod na taon, na nagkakahalaga ng 29.6 billion pesos.

Ang lahat ng classroom na kailangan ng ating bansa, na nagkakahalaga ng 130 billion pesos.

Kasuklam-suklam ang kalakarang ito. Pera na, naging bato pa.

Narinig po ninyo kung paano nilustay ang kaban ng bayan. Ang malinaw po sa ngayon: ang anumang pagbabago ay magmumula sa pagsiguro natin na magwawakas na ang pagiging maluho at pagwawaldas.

Kaya nga po mula ngayon: ititigil na natin ang paglulustay sa salapi ng bayan. Tatanggalin natin ang mga proyektong mali.

Ito po ang punto ng tinatawag nating zero-based approach sa ating budget. Ang naging kalakaran po, taun-taon ay inuulit lamang ang budget na puno ng tagas. Dadagdagan lang nang konti, puwede na.

Sa susunod na buwan ay maghahain tayo ng budget na kumikilala nang tama sa mga problema, at magtutuon din ng pansin sa tamang solusyon.

Ilan lang ito sa mga natuklasan nating problema. Heto naman po ang ilang halimbawa ng mga hakbang na ginagawa natin.

Nandiyan po ang kaso ng isang may-ari ng sanglaan. Bumili siya ng sasakyang tinatayang nasa dalawampu't anim na milyong piso ang halaga.

Kung kaya mong bumili ng Lamborghini, bakit hindi mo kayang magbayad ng buwis?
Nasampahan na po ito ng kaso. Sa pangunguna nina Finance Secretary Cesar Purisima, Justice Secretary Leila de Lima, BIR Commissioner Kim Henares at Customs Commissioner Lito Alvarez, bawat linggo po ay may bago tayong kasong isinasampa kontra sa mga smuggler at sa mga hindi nagbabayad ng tamang buwis.

Natukoy na rin po ang salarin sa mga kaso nina Francisco Baldomero, Jose Daguio at Miguel Belen, tatlo sa anim na insidente ng extralegal killings mula nang umupo tayo.
Singkuwenta porsyento po ng mga insidente ng extralegal killings ang patungo na sa kanilang resolusyon.

Ang natitira pong kalahati ay hindi natin tatantanan ang pag-usig hanggang makamit ang katarungan.

Pananagutin natin ang mga mamamatay-tao. Pananagutin din natin ang mga corrupt sa gobyerno.

Nagsimula nang mabuo ang ating Truth Commission, sa pangunguna ni dating Chief Justice Hilario Davide. Hahanapin natin ang katotohanan sa mga nangyari diumanong katiwalian noong nakaraang siyam na taon.

Sa loob ng linggong ito, pipirmahan ko ang kauna-unahang Executive Order na nagtatalaga sa pagbuo nitong Truth Commission.

Kung ang sagot sa kawalan ng katarungan ay pananagutan, ang sagot naman sa kakulangan natin sa pondo ay mga makabago at malikhaing paraan para tugunan ang mga pagkatagal-tagal nang problema.

Napakarami po ng ating pangangailangan: mula sa edukasyon, imprastruktura, pangkalusugan, pangangailangan ng militar at kapulisan, at marami pang iba. Hindi kakasya ang pondo para mapunan ang lahat ng ito.
Kahit gaano po kalaki ang kakulangan para mapunan ang mga listahan ng ating pangangailangan, ganado pa rin ako dahil marami nang nagpakita ng panibagong interes at kumpyansa sa Pilipinas.

Ito ang magiging solusyon: mga Public-Private Partnerships. Kahit wala pa pong pirmahang nangyayari dito, masasabi kong maganda ang magiging bunga ng maraming usapin ukol dito.

May mga nagpakita na po ng interes, gustong magtayo ng expressway na mula Maynila, tatahak ng Bulacan, Nueva Ecija, Nueva Vizcaya, hanggang sa dulo ng Cagayan Valley nang hindi gugugol ang estado kahit na po piso.

Sa larangan ng ating Sandatahang Lakas:
Mayroon po tayong 36,000 nautical miles ng baybayin. Ang mayroon lamang tayo: tatlumpu't dalawang barko. Itong mga barkong ito, panahon pa ni MacArthur.
May nagmungkahi sa atin, ito ang proposisyon: uupahan po nila ang headquarters ng Navy sa Roxas Boulevard at ang Naval Station sa Fort Bonifacio.

Sagot po nila ang paglipat ng Navy Headquarters sa Camp Aguinaldo. Agaran, bibigyan tayo ng isandaang milyong dolyar. At dagdag pa sa lahat nang iyan, magsusubi pa sila sa atin ng kita mula sa mga negosyong itatayo nila sa uupahan nilang lupa.

Sa madali pong sabi: Makukuha natin ang kailangan natin, hindi tatayo gagastos, kikita pa tayo.

Marami na pong nag-alok at nagmungkahi sa atin, mula lokal hanggang dayuhang negosyante, na magpuno ng iba't ibang pangangailangan.

Mula sa mga public-private partnerships na ito, lalago ang ating ekonomiya, at bawat Pilipino makikinabang. Napakaraming sektor na matutulungan nito.
Maipapatayo na po ang imprastrukturang kailangan natin para palaguin ang turismo.
Sa agrikultura, makapagtatayo na tayo ng mga grains terminals, refrigeration facilities, maayos na road networks at post-harvest facilities.

Kung maisasaayos natin ang ating food supply chain sa tulong ng pribadong sektor, sa halip na mag-angkat tayo ay maari na sana tayong mangarap na mag-supply sa pandaigdigang merkado.

Kung maitatayo ang minumungkahi sa ating railway system, bababa ang presyo ng bilihin. Mas mura, mas mabilis, mas maginhawa, at makakaiwas pa sa kotong cops at mga kumokotong na rebelde ang mga bumibiyahe.

Paalala lang po: una sa ating plataporma ang paglikha ng mga trabaho, at nanggagaling ang trabaho sa paglago ng industriya. Lalago lamang ang industriya kung gagawin nating mas malinis, mas mabilis, at mas maginhawa ang proseso para sa mga gustong magnegosyo.

Pabibilisin natin ang proseso ng mga proyektong sumasailalim sa Build-Operate-Transfer. Sa tulong ng lahat ng sangay ng gobyerno at ng mga mamamayan, pabababain natin sa anim na buwan ang proseso na noon ay inaabot ng taon kung hindi dekada.
May mga hakbang na rin pong sinisimulan ang DTI, sa pamumuno ni Secretary Gregory Domingo:

Ang walang-katapusang pabalik-balik sa proseso ng pagrehistro ng pangalan ng kumpanya, na kada dalaw ay umaabot ng apat hanggang walong oras, ibababa na natin sa labinlimang minuto.

Ang dating listahan ng tatlumpu't anim na dokumento, ibababa natin sa anim. Ang dating walong pahinang application form, ibababa natin sa isang pahina.

Nananawagan ako sa ating mga LGUs. Habang naghahanap tayo ng paraan para gawing mas mabilis ang pagbubukas ng mga negosyo, pag-aralan din sana nila ang kanilang mga proseso. Kailangan itong gawing mas mabilis, at kailangan itong itugma sa mga sinisumulan nating reporma.

Negosyante, sundalo, rebelde, at karaniwang Pilipino, lahat po makikinabang dito. Basta po hindi dehado ang Pilipino, papasukin po natin lahat iyan. Kailangan na po nating simulan ang pagtutulungan para makamit ito. Huwag nating pahirapan ang isa't isa.
Parating na po ang panahon na hindi na natin kailangang mamili sa pagitan ng seguridad ng ating mamamayan o sa kinabukasan ng inyong mga anak.

Oras na maipatupad ang public-private partnerships na ito, mapopondohan ang mga serbisyong panlipunan, alinsunod sa ating plataporma.

Magkakapondo na po para maipatupad ang mga plano natin sa edukasyon.
Mapapalawak natin ang basic education cycle mula sa napakaikling sampung taon tungo sa global standard na labindalawang taon.

Madadagdagan natin ang mga classroom. Mapopondohan natin ang service contracting sa ilalim ng GASTPE.

Pati ang conditional cash transfers, na magbabawas ng pabigat sa bulsa ng mga pamilya, madadagdan na rin ng pondo.

Maipapatupad ang plano natin sa PhilHealth.
Una, tutukuyin natin ang tunay na bilang ng mga nangangailangan nito. Sa ngayon, hindi magkakatugma ang datos. Sabi ng PhilHealth sa isang bibig, walumpu't pitong porsyento na raw ang merong coverage. Sa kabilang bibig naman, singkuwenta'y tres porsyento naman. Ayon naman sa National Statistics Office, tatlumpu't walong porsyento ang may coverage.

Ngayon pa lang, kumikilos na si Secretary Dinky Soliman at ang DSWD upang ipatupad ang National Household Targetting System, na magtutukoy sa mga pamilyang higit na nagangailangan ng tulong. Tinatayang siyam na bilyon ang kailangan para mabigyan ng PhilHealth ang limang milyong pinakamaralitang pamilyang Pilipino.

Napakaganda po ng hinaharap natin. Kasama na po natin ang pribadong sektor, at kasama na rin natin ang League of Provinces, sa pangunguna nina Governor Alfonso Umali kasama sina Governor L-Ray Villafuerte at Governor Icot Petilla. Handa na pong makipagtulungan para makibahagi sa pagtustos ng mga gastusin. Alam ko rin pong hindi magpapahuli ang League of Cities sa pangunguna ni Mayor Oscar Rodriguez.
Kung ang mga gobyernong lokal ay nakikiramay na sa ating mga adhikain, ang Kongreso namang pinanggalingan ko, siguro naman maasahan ko din.

Nagpakitang-gilas na po ang gabinete sa pagtukoy ng ating mga problema at sa paglulunsad ng mga solusyon sa loob lamang ng tatlong linggo.

Nang bagyo pong Basyang, ang sabi sa atin ng mga may prangkisa sa kuryente, apat na araw na walang kuryente. Dahil sa mabilis na pagkilos ni Secretary Rene Almendras at ng Department of Energy, naibalik ang kuryente sa halos lahat sa loob lamang ng beinte-kwatro oras.

Ito pong sinasabing kakulangan sa tubig sa Metro Manila, kinilusan agad ni Secretary Rogelio Singson at ng DPWH. Hindi na siya naghintay ng utos, kaya nabawasan ang perwisyo.

Nakita na rin natin ang gilas ng mga hinirang nating makatulong sa Gabinete. Makatuwiran naman po sigurong umasa na hindi na sila padadaanin sa butas ng karayom para makumpirma ng Commission on Appointments. Kung mangyayari po ito, marami pa sa mga mahuhusay na Pilipino ang maeengganyong magsilbi sa gobyerno.
Sa lalong madaling panahon po, uupo na tayo sa LEDAC at pag-uusapan ang mga mahahalagang batas na kailangan nating ipasa. Makakaasa kayo na mananatiling bukas ang aking isipan, at ang ating ugnayan ay mananatiling tapat.

Isinusulong po natin ang Fiscal Responsibility Bill, kung saan hindi tayo magpapasa ng batas na mangangailangan ng pondo kung hindi pa natukoy ang panggagalingan nito. May 104.1 billion pesos tayong kailangan para pondohan ang mga batas na naipasa na, ngunit hindi maipatupad.

Kailangan din nating isaayos ang mga insentibong piskal na ibinigay noong nakaraan. Ngayong naghihigpit tayo ng sinturon, kailangang balikan kung alin sa mga ito ang dapat manatili at kung ano ang dapat nang itigil.

Huwag po tayong pumayag na magkaroon ng isa pang NBN-ZTE. Sa lokal man o dayuhan manggagaling ang pondo, dapat dumaan ito sa tamang proseso. Hinihingi ko po ang tulong ninyo upang amiyendahan ang ating Procurement Law.

Ayon po sa Saligang Batas, tungkulin ng estado ang siguruhing walang lamangan sa merkado. Bawal ang monopolya, bawal ang mga cartel na sasakal sa kumpetisyon. Kailangan po natin ng isang Anti-Trust Law na magbibigay-buhay sa mga prinsipyong ito. Ito ang magbibigay ng pagkakataon sa mga Small- at Medium-scale Enterprises na makilahok at tumulong sa paglago ng ating ekonomiya.

Ipasa na po natin ang National Land Use Bill.

Una rin pong naging batas ng Commonwealth ang National Defense Act, na ipinasa noon pang 1935. Kailangan nang palitan ito ng batas na tutugon sa pangangailangan ng pambansang seguridad sa kasalukuyan.

Nakikiusap po akong isulong ang Whistleblower's Bill upang patuloy nang iwaksi ang kultura ng takot at pananahimik.

Palalakasin pa lalo ang Witness Protection Program. Alalahanin po natin na noong taong 2009 hanggang 2010, may nahatulan sa 95% ng mga kaso kung saan may witness na sumailalim sa programang ito.

Kailangang repasuhin ang ating mga batas. Nanawagan po akong umpisahan na ang rekodipikasyon ng ating mga batas, upang siguruhing magkakatugma sila at hindi salu-salungat.

Ito pong mga batas na ito ang batayan ng kaayusan, ngunit ang pundasyon ng lahat ng ginagawa natin ay ang prinsipyong wala tayong mararating kung walang kapayapaan at katahimikan.

Dalawa ang hinaharap nating suliranin sa usapin ng kapayapaan: ang situwasyon sa Mindanao, at ang patuloy na pag-aaklas ng CPP-NPA-NDF.

Tungkol sa situwasyon sa Mindanao: Hindi po nagbabago ang ating pananaw. Mararating lamang ang kapayapaan at katahimikan kung mag-uusap ang lahat ng apektado: Moro, Lumad, at Kristiyano. Inatasan na natin si Dean Marvic Leonen na mangasiwa sa ginagawa nating pakikipag-usap sa MILF.

Iiwasan natin ang mga pagkakamaling nangyari sa nakaraang administrasyon, kung saan binulaga na lang ang mga mamamayan ng Mindanao. Hindi tayo puwedeng magbulag-bulagan sa mga dudang may kulay ng pulitika ang proseso, at hindi ang kapakanan ng taumbayan ang tanging interes.

Kinikilala natin ang mga hakbang na ginagawa ng MILF sa pamamagitan ng pagdidisplina sa kanilang hanay. Inaasahan natin na muling magsisimula ang negosasyon pagkatapos ng Ramadan.
Tungkol naman po sa CPP-NPA-NDF: handa na ba kayong maglaan ng kongkretong mungkahi, sa halip na pawang batikos lamang?

Kung kapayapaan din ang hangad ninyo, handa po kami sa malawakang tigil-putukan. Mag-usap tayo.

Mahirap magsimula ang usapan habang mayroon pang amoy ng pulbura sa hangin. Nananawagan ako: huwag po natin hayaang masayang ang napakagandang pagkakataong ito upang magtipon sa ilalim ng iisang adhikain.

Kapayapaan at katahimikan po ang pundasyon ng kaunlaran. Habang nagpapatuloy ang barilan, patuloy din ang pagkakagapos natin sa kahirapan.

Dapat din po nating mabatid: ito ay panahon ng sakripisyo. At ang sakripisyong ito ay magiging puhunan para sa ating kinabukasan. Kaakibat ng ating mga karapatan at kalayaan ay ang tungkulin natin sa kapwa at sa bayan.

Inaasahan ko po ang ating mga kaibigan sa media, lalo na sa radyo at sa print, sa mga nagbablock-time, at sa community newspapers, kayo na po mismo ang magbantay sa inyong hanay.

Mabigyang-buhay sana ang mga batayang prinsipyo ng inyong bokasyon: ang magbigay-linaw sa mahahalagang isyu; ang maging patas at makatotohanan, at ang itaas ang antas ng pampublikong diskurso.

Tungkulin po ng bawat Pilipino na tutukan ang mga pinunong tayo rin naman ang nagluklok sa puwesto. Humakbang mula sa pakikialam tungo sa pakikilahok. Dahil ang nakikialam, walang-hanggan ang reklamo. Ang nakikilahok, nakikibahagi sa solusyon.
Napakatagal na pong namamayani ang pananaw na ang susi sa asenso ay ang intindihin ang sarili kaysa intindihin ang kapwa. Malinaw po sa akin: paano tayo aasenso habang nilalamangan ang kapwa?

Ang hindi nabigyan ng pagkakataong mag-aral, paanong makakakuha ng trabaho? Kung walang trabaho, paanong magiging konsumer? Paanong mag-iimpok sa bangko?
Ngunit kung babaliktarin natin ang pananaw-kung iisipin nating "Dadagdagan ko ang kakayahan ng aking kapwa"-magbubunga po ito, at ang lahat ay magkakaroon ng pagkakataon.

Maganda na po ang nasimulan natin. At mas lalong maganda po ang mararating natin. Ngunit huwag nating kalimutan na mayroong mga nagnanasang hindi tayo magtagumpay. Dahil kapag hindi tayo nagtagumpay, makakabalik na naman sila sa kapangyarihan, at sa pagsasamantala sa taumbayan.

Akin pong paniwala na Diyos at taumbayan ang nagdala sa ating kinalalagyan ngayon. Habang nakatutok tayo sa kapakanan ng ating kapwa, bendisyon at patnubay ay tiyak na maaasahan natin sa Poong Maykapal. At kapag nanalig tayo na ang kasangga natin ay ang Diyos, mayroon ba tayong hindi kakayanin?

Ang mandato nating nakuha sa huling eleksyon ay patunay na umaasa pa rin ang Pilipino sa pagbabago. Iba na talaga ang situwasyon. Puwede na muling mangarap. Tayo nang tumungo sa katuparan ng ating mga pinangarap.
Maraming salamat po.

BEATING UP SUMMER DILEMMA

It is summer and it’s definitely HOT. Here in the mid east, the temperature has been leveled up to almost 50 degrees Celsius. It is extremely hot as if a fire is burning just a centimeter away from your skin. A few walk away would make you bathe into your own sweat and even burn your skin.
With the extreme temperature, enjoying the sun is impossible. Being on the beach would even be a no-no or else, you’ll get over tanned. But summer is here and has to bear with it.
Here are few and effective tips to beat up summer dilemma:
- Wear light colored shirts. White is commonly known as a refractor of heat. It definitely works as it minimizes the heat caused by the extreme temperature. Makes you feel cool despite the heat.
- Drink plenty of water. Dehydration is one dilemma caused by summer. Perspiration will let you lose quantity of water that will lead to dehydration. Drinking a lot of water will fill in the water you lose and will even cool your body temperature. It is also healthy as it cleanses your body. *wink*
- Eat lots of fruit. Fruits rich in Vitamin C will help generate collagen needed in maintaining a smooth skin. During summer, skin can also be dehydrated which eventually causes aging and dryness. In order to fight this dilemma, eat fruits rich in Vitamin C.
- Apply sunblock. Skin suffers a lot during summer. One of the worst dilemmas is the melasma. But apply a little care when buying sunblock. There are non-effective sunblock and even lead to skin disease. In buying, make sure that it has Titanium dioxide. Titanium dioxide is a sunscreen that makes a sunblock effective.
- Plant trees. The best way of helping the temperature tone down is creating oxygen. A tree or plant is the best source of oxygen. The fresh air that it creates will help the whole surrounding cool. It emits oxygen that will catch and encapsulate CO2 that greatly contributed to the environmental disaster. It also captures the direct heat from the sun (photosynthesis) and emits air that we can enjoy. If each of us plants a tree, the feared hotter temperature will surely be minimized and will refract the negative anticipation about the environment in the next ten years.
Having laid down the tips, I hope to have shared a bit of inspiration. Despite the heat out, enjoy the summer! :)

Love cars, love prices

I don’t have a car but I love cars. I’m dreaming of having one one day and drive wherever I want to be. But I find it nowadays as a good chance of owning one. Aside from the fact that the recession has affected the prices, the price oil has become at least reasonable. Buying can be confusing though because a lot of offers are out everywhere. Some may even charge higher price that what is reasonable.
For your guide in buying cars, it’s good to have a review at their prices and specifications. For bmw lovers, check on bmw5 series prices. Though old, volkswagen iVolkswagen golf pricess still hot, check for prices at . Love chevy much. For prices, check it out on chevy camaro prices. But if I wanna have one someday, I’ll stay with Toyota and I’ve checked out their prices at Toyota 4runner prices ^-^

Learning Statistics Strategically

According to statistics, statistics is one among the difficult subjects in school. Aside from the data and linear problems and other Statistic problems that confuses the brain; complexity comes when it is mixed with probability, hypothesis, among others. As learning passes by, the struggles becomes tougher in statistics.
Thanks. However, to Statistics help. Pressures would certainly be lessened. With the Statistics tutor, one’s worries about Statistics questions will be over. Though online tutoring, a student will be guided on how to solve stat problems and how to deal with it. Among all, understanding it will not be that hard. In passing your stat grades, you really have to make sure that you seek the free Statistics help online.
Ola! classmates, have given one tip already of passing school troubles…try it and be the best student in your stat subject ^-^

Loving Algebra even more

Algebra is undoubtedly one among the most hated subjects in school. But unknown to them, algebra is an exciting subject. It challenges one’s capability to analyze and think logically. But then, it cannot be denied that most students find Algebra 1 and Algebra 2 as waterloos.
Learning algebra is not a difficulty, especially with the emancipation of Algebra 1 help and Algebra 2 help. By browsing through Algebra 1 Answers and Algebra 2 Answers, the solution for the problem is just one click away.
The invention of this online tutoring tool is made to help students surpass their waterloo. Through the process, one can surely love algebra and find it interesting rather boring and tedious.

Baguio GOT Talent

zSHARE video - got.flv